
- 19 marca, 2017
- przeczytasz w 2 minuty
Konferencja Biskupów Prawosławnych w Niemczech wydała przesłała na ręce bp. Heinricha Bedford-Strohma, przewodniczącego Rady Ewangelickiego Kościoła Niemiec, list, w którym hierarchowie z radością przyjęli fakt, że ewangelicy chcą świętować jubileusz reformacj...
Prawosławni biskupi w Niemczech niechętni świętowaniu reformacji
Konferencja Biskupów Prawosławnych w Niemczech wydała przesłała na ręce bp. Heinricha Bedford-Strohma, przewodniczącego Rady Ewangelickiego Kościoła Niemiec, list, w którym hierarchowie z radością przyjęli fakt, że ewangelicy chcą świętować jubileusz reformacji jako Święto Chrystusowe, a nie jako czas gloryfikacji Lutra.
Jednocześnie biskupi prawosławni wyrazili przekonanie, że podział Kościoła nie jest powodem do radości, dlatego też biskupi zachęcają prawosławnych i protestantów, aby w roku reformacyjnym skoncentrowali się na tym, co wspólne w wierze oraz pragnieniu Chrystusa, aby wszyscy byli jedno.
Prawosławni biskupi reprezentujący 2 miliony prawosławnych z różnych jurysdykcji kanonicznych, przypomnieli różnice teologiczne między prawosławiem a ewangelicyzmem. Wskazali na wymianę korespondencji w XVI w. między ekumenicznym Patriarchą Konstantynopola a reformatorami, w której strona prawosławna zdystansowała się od reformacyjnej nauki o usprawiedliwieniu i innych zagadnień kluczowych dla reformacji: — Idźcie swoją drogą. Nie piszcie nam więcej o dogmatach, ale tylko z powodu przyjaźni, jeśli tego pragniecie. Żegnajcie! — napisał do ewangelików patriarcha Jeremiasz II.
Biskupi prawosławni w Niemczech widzą w słowach XVI-wiecznego patriarchy niemożność pogodzenia reformacji i prawosławia, ale też życzenie utrzymywania braterskich relacji i kontaktów.
Prawosławni i relacje z innymi Kościołami
Prawosławie postrzegało reformację jako wewnętrzny problem Kościoła Zachodniego, który dla prawosławnych oddalił się od ortodoksyjnej wiary chrześcijańskiej poprzez samowolną zmianę postanowień soborów ekumenicznych.
Prawosławni, podobnie jak rzymscy katolicy, wierzą, że tylko oni zachowali pełnię prawdy chrześcijańskiej. O ile rzymscy katolicy nie negują ważności sakramentów w prawosławiu, o tyle w niektórych Kościołach prawosławnych nie jest nawet uznawany chrzest dokonany przez innego duchownego niż prawosławny. Niemniej obydwa wyznania podkreślają doktrynalną bliskość w kwestii relacji między Pismem a Tradycją oraz w rozumieniu sakramentów.
Przykładem pozytywnych relacji prawosławno-luterańskich jest natomiast dialog od lat prowadzony między Kościołami ewangelicko-luterańskim a prawosławnym w Finlandii. Obydwa Kościoły posiadają w Finlandii status Kościołów państwowych i współpracują ze sobą na różnych płaszczyznach. Fińskie badania nad teologią Lutra przez lata odnajdywały inspirację w prawosławnej nauce o theosis, przebóstwieniu, którą rozwinął św. Grzegorz Palamas. Fińscy teolodzy luterańscy wskazują na paralele w Lutrowej koncepcji „radosnej zamiany” oraz innych elementach mistycznych teologii Lutra, szczególnie w początkowym okresie twórczości Wittenberskiego Reformatora.
» Ekumenizm.pl: Prawosławni i luteranie o Kościele i urzędzie