Psalm 45 — Spotkanie

Ser­ce moje wez­bra­ło miłym sło­wem…

Sens chrze­ści­jań­stwa nie pole­ga na pod­pie­ra­niu władzy,narodu, porząd­ku spo­łecz­ne­go ani nawet moral­ne­go. Wie­lu ludzi uzna­nych póź­niej za świę­tych budzi­ło za swe­go życia zgor­sze­nie swym zacho­wa­niem wobec wła­dzy, naro­du i porząd­ku. Chrze­ści­jań­stwo bywa nie­sku­tecz­ne, gdy uży­wa się go jako pod­pór­ki dla ludz­kich wyobra­żeń o tym, co wła­ści­we. Tra­dy­cja biblij­na jasno tłu­ma­czy tę nie­przy­dat­ność wia­ry dla celów ludzkich,jako naj­waż­niej­sze pod­kre­śla­jąc doświad­cze­nie tęsk­no­ty i zachwy­tu Bogiem, Nim samym: pra­gnie­nie spo­tka­nia z Umi­ło­wa­nym.

Naj­pięk­niej­szy jesteś spo­śród ludzi…

Róż­ne powo­dy poda­je się ludziom, tłu­ma­cząc, dla­cze­go powin­ni się nawró­cić, uwie­rzyć, wró­cić do Kościo­ła. Tak, wypa­da, tak jest lepiej, dobrze na tym wyj­dziesz, wiesz, że kie­dyś umrzesz – czy myśla­łeś o Sądzie? Wszyst­ko to może być słusz­ne, jed­nak nie to jest sen­sem spo­tka­nia z Bogiem.

Roz­la­ny wdzięk na war­gach Two­ich…

Spo­tka­nie i zachwyt Kimś, kto pocią­ga za sobą i urze­ka, tak, że chce­my iść za Nim, nie jeste­śmy w sta­nie odmó­wić, zresz­tą, przy­krość była­by i po naszej stro­nie, rani­li­by­śmy sie­bie i Jego. Zga­dza­my się na trud­no­ści czy coś, co inni uzna­li­by za ogra­ni­cze­nia, bo prze­cież koniecz­nie chce­my być z Nim. Tak fani nie narze­ka­ją na tłok na kon­cer­cie, wiel­bi­cie­le dłu­go sto­ją po auto­graf, prze­ję­ci, że sta­ną na chwi­lę przed swym ido­lem; bile­ty przed naj­waż­niej­szym meczem mogą osią­gać każ­dą cenę.

Słu­chaj cór­ko i spójrz i nakłoń ucha,Zapomnij o ludzie swo­im i o domu ojca

Czy z cze­goś rezy­gnu­je­my? Nie, wła­śnie bie­gnie­my za pra­gnie­niem. Czy wpa­trzo­na w narze­czo­ne­go pan­na mło­da w bia­łej suk­ni wła­śnie rezy­gnu­je z wszyst­kich męż­czyzn świa­ta, poza tym jed­nym? Czy dok­to­rant zaj­mu­ją­cy się swym ulu­bio­nym tema­tem badaw­czym rezy­gnu­je z wszyst­kich innych tema­tów? Tak, ale fascy­na­cja czymś sku­tecz­nie unie­moż­li­wia zaję­cie się wszyst­kim innym, nie dla­te­go, że nie jest atrak­cyj­ne, ale dla­te­go, że cza­su i oczu brak. Życie zbyt krót­kie, by star­czy­ło cza­su na wszyst­ko. Po pro­stu żal, że coś jesz­cze nas odłą­cza od Jego miło­ści, tak jak alpi­ni­ście szko­da zabie­rać nie­po­trzeb­ne acz miłe rze­czy obcią­ża­ją­ce ple­cak. Po zbyt pobież­nej selek­cji na dole,nierzadko wyrzu­ca się z baga­ży już po dro­dze to, co mia­ło być tak przy­dat­ne, a teraz unie­moż­li­wia wej­ście na górę. Jeśli bie­gnie­my za pra­gnie­niem, nie trze­ba nam tłu­ma­czyć, dla­cze­go lepiej, dla nas lepiej, zrzu­cić ele­ganc­kie, nie­wy­god­ne buty i przy­spie­szyć pod górę.

Król pra­gnie twe­go wdzię­ku

Pozna­wa­nie, jaki jest Bóg, ozna­cza rów­nież odkry­wa­nie kim jest dla mnie. Wpa­trze­nie się w Nie­go przy­no­si odkry­cie, że już wcze­śniej On był wpa­trzo­ny we mnie i to o wie­le wcze­śniej, niż ja w Nie­go. Miłość do Nie­go jest histo­rią odwza­jem­nio­nej miło­ści, bo pra­gnie­nia są speł­nia­ne według nadziei pod­kła­da­nych w Nim.

Wio­dą ją wśród okrzy­ków rado­ści i wese­la

Ludzie zapa­trze­ni w jed­nym kie­run­ku idą razem, nawet jeśli zwy­czaj­nie nie polu­bi­li­by się, to wspól­na fascy­na­cje two­rzą wspól­no­tę, sil­niej­szą niż wię­zy krwi. Poja­wia się Ktoś, kto jest waż­niej­szy niż rodzi­na, poja­wia się pyta­nie, kim jest moja mat­ka i moi bracia?To ci, co wio­dą wśród okrzy­ków rado­ści i wese­la; ci, któ­rzy tak­że sta­ną pod krzy­żem, w chwi­li jed­no­ści z Nim, kie­dy nie ma tłu­mu, pozo­sta­ją naj­bliż­si – wcho­dzą do pała­cu kró­lew­skie­go…