Reakcja luterańskiego biskupa na incydent

Przy­po­mnij­my: ponie­waż z powo­du cho­ro­by w uro­czy­sto­ści nie mógł wziąć udział dele­go­wa­ny przez stro­nę lute­rań­ską pro­boszcz Para­fii Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skiej Świę­tej Trój­cy w War­sza­wie ks. Piotr Gaś, Kościół dele­go­wał wika­rię Para­fii Wnie­bo­wstą­pie­nia Pań­skie­go ks. Wik­to­rię Matloch. Obec­ni na uro­czy­sto­ści duchow­ni pra­wo­sław­ni odmó­wi­li udzia­łu w modli­twie eku­me­nicz­nej, uza­leż­nia­jąc swój udział w uro­czy­sto­ści od obec­no­ści ks. Matloch, któ­ra po roz­mo­wie z orga­ni­za­to­ra­mi wyco­fa­ła się (wię­cej infor­ma­cji tutaj).

Spra­wa była sze­ro­ko komen­to­wa­na w mediach kościel­nych i świec­kich. Mię­dzy Kościo­łem lute­rań­skim a Fun­da­cją Sha­lom odby­ły się już wstęp­ne kon­sul­ta­cje i zapla­no­wa­ne jest spo­tka­nie wyja­śnia­ją­ce.

W liście dato­wa­nym na 21 lute­go bp Samiec zazna­czył, że „każ­da duchow­na, ofi­cjal­nie dele­go­wa­na i bio­rą­ca udział w uro­czy­sto­ściach reli­gij­nych czy spo­łecz­nych, repre­zen­tu­je Kościół.  W wypad­ku kwe­stio­no­wa­nia przez kogo­kol­wiek z zewnątrz jej man­da­tu, kwe­stio­nu­je się jed­no­cze­śnie auto­no­mię macie­rzy­ste­go Kościo­ła, a więc nie tyl­ko pra­wo do samo­sta­no­wie­nia, pra­wa swo­bod­nej dele­ga­cji i repre­zen­ta­cji Kościo­ła, ale też powa­gę i sta­tus Kościo­ła w prze­strze­ni publicz­nej.”

Biskup Kościo­ła zale­cił duchow­nym Kościo­ła sprze­ciw wobec nie­rów­ne­go trak­to­wa­nia, wska­zu­jąc jed­no­cze­śnie, że każ­da sytu­acja jest inna i osta­tecz­na decy­zja leży w gestii duchownej/duchownego, bio­rą­ce­go udział w uro­czy­sto­ści.

Nawią­zu­jąc do kon­tek­stu eku­me­nicz­ne­go, bp Samiec zazna­czył, że eku­me­nizm w ewan­ge­lic­kim rozu­mie­niu jest dąże­niem do jed­no­ści w pojed­na­nej róż­no­rod­no­ści:

Jako Kościół reali­zu­je­my nasze ewan­ge­lic­kie powo­ła­nie jed­no­ści, opie­ra­jąc się na ewan­ge­lic­kim rozu­mie­niu Kościo­ła, któ­re odrzu­ca ekle­zjal­ny eks­klu­zy­wizm jakiej­kol­wiek tra­dy­cji wyzna­nio­wej, tak­że ewan­ge­lic­kiej. Nie ma powo­dów, dla któ­re­go Kościół ewan­ge­lic­ki miał­by przed­sta­wiać się takim, jakim nie jest, w imię bli­żej nie­okre­ślo­nej „eku­me­nicz­nej wyro­zu­mia­ło­ści” (…) W świe­tle powyż­sze­go nie może­my zgo­dzić się na kwe­stio­no­wa­nie nasze­go pra­wa do wła­sne­go rozu­mie­nia urzę­du duchow­ne­go. Wyma­ga tego rów­nież uczci­wość wobec dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go, w któ­rym Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski nie jest mil­czą­cym współ­uczest­ni­kiem, ale pier­wot­nym ani­ma­to­rem i wciąż dyna­micz­nym współ­twór­cą.

» Peł­ny tekst bpa Jerze­go Sam­ca na stro­nach Biu­ra Infor­ma­cyj­ne­go Kościo­ła

» Ekumenizm.pl: Nie będzie­my się obok niej modlić