- 16 listopada, 2023
- przeczytasz w 4 minuty
15 listopada br. obradujący w Londynie Synod Generalny Kościoła Anglii zaaprobował do próbnego użytku modlitwy i nabożeństwa z błogosławieństwem dla par jednopłciowych i innych osób LGBTQ+.
Kościół Anglii aprobuje modlitwy i błogosławieństwa dla osób LGBTQ+
15 listopada br. obradujący w Londynie Synod Generalny Kościoła Anglii zaaprobował do próbnego użytku modlitwy i nabożeństwa z błogosławieństwem dla par jednopłciowych i innych osób LGBTQ+.
Modlitwy i formularze liturgiczne będą używane pilotażowo podczas specjalnych nabożeństw dla społeczności LGBTQ+ i ich przyjaciół oraz rodzin.
Obradujący dwa razy do roku Synod Kościoła Anglii jest najważniejszym gremium decyzyjnym w Kościele, a jego posiedzenia odbywają się raz w Londynie, a raz w Yorku.
Wniosek uzyskał wymaganą większość głosów we wszystkich trzech Izbach Synodu: biskupiej, kleru i świeckich.
Biskupka Londynu Lady Sarah Mullaly komentując wniosek złożony przez biskupa Oksfordu Stephena Crofta, przyznała podczas debaty synodalnej, że Kościół Anglii nie jest jednej myśli w kwestii seksualności i małżeństwa. – Mimo tego musimy podjąć refleksję nad tym wszystkim, co słyszeliśmy podczas Synodu – i to z całego spektrum Kościoła. Musimy podwoić nasze wysiłki, aby znaleźć przestrzeń, w której możemy żyć razem mimo różnicy zdań, ponieważ wierzymy, że to jest właśnie to, czego Bóg od nas oczekuje – powiedziała bp Mullaly.
Decyzja Synodu jest jednym z etapów prowadzonego od 2017 roku procesu decyzyjnego pod nazwą Living in Love and Faith (pol. Żyjąc w miłości i wierze). Chodzi o teologiczny, duszpasterski i wewnątrzkościelny dialog, mający na celu bliższe przyjrzenie się zagadnieniom ludzkiej seksualności i płciowości, a także naprawieniu krzywd, jakie ze strony Kościoła Anglii doświadczyły osoby LGBTQ+, będące zarówno w Kościele, jak i poza nim.
Różnice zdań i schizmy
Powstały dokument oraz materiały pastoralne nie były początkiem dyskusji na temat homoseksualizmu czy szerzej rozumianej płciowości. Kościół Anglii oraz rodzina Kościołów anglikańskich podejmują temat od dekad. Niektóre Kościoły anglikańskie – jak choćby Episkopalny Kościół USA – zdecydowały się na wprowadzenie małżeństw jednopłciowych już dawno temu, a inne zdecydowanie się temu sprzeciwiają, wspierając nawet represyjną politykę swoich państw w kwestii LGBTQ+ (głównie kraje afrykańskie).
Debaty na temat seksualności odkryły wewnętrzne podziały w łonie anglikanizmu doprowadzając w niektórych państwach do schizmy (m. in. w USA), a więc stworzenia alternatywnych struktur kościelnych dla konserwatywnych anglikanów. Inni jeszcze zdecydowali się na konwersje do Kościoła rzymskokatolickiego, choć również i w tej tradycji zagadnienia te są dyskutowane.
Kwestia wewnątrzanglikańskich podziałów ma również aspekt finansowy, gdyż parafie, a nawet diecezje chcące opuścić zbyt liberalne – ich zdaniem – struktury kościelne muszą również rozważyć aspekty materialne, a więc konieczność opuszczenia dotychczas zajmowanych nieruchomości czy szerzej, finansowanie nowo powstałych struktur.
Spory prowadzone w Kościele Anglii nie odbiegają zasadniczo od podobnych debat prowadzonych lub już zakończonych w pozostałych Kościołach anglikańskich lub w innych wyznaniach. Jednak ze względu na szczególny charakter Kościoła Anglii jako matecznika anglikanizmu oraz jego państwowego statusu w mocno zeświecczonej Anglii, spory te powodują, że dyskusja w Kościele Anglii obserwowana jest z większą uwagą. Ponadto prymas całej Anglii arcybiskup Canterbury jest z urzędu honorowym zwierzchnikiem globalnej Wspólnoty Anglikańskiej, liczącej ponad 85 milionów wiernych na świecie.
Ostatnia decyzja Kościoła Anglii z pewnością wywoła poruszenie wśród niektórych środowisk konserwatywnych, jednak trudno spodziewać się, że doprowadzi do ruchów tektonicznych w Kościele, masowych konwersji czy apostazji tak jak to było kilka dekad temu, gdy Kościół Anglii zdecydował się na wprowadzenie święceń kapłańskich dla kobiet w latach 90. XX wieku.
Wysokokościelni, ewangelikałowie — za czy przeciw?
Podziały przebiegające w łamach Kościoła anglikańskiego są zaskakujące.
Wśród przeciwników zmian w podejściu do tematu seksualności są nie tylko konserwatywni ewangelikałowie w łonie Kościoła Anglii, ale też wysokokościelni anglikanie. I dokładnie tak samo jest po drugiej stronie barykady, gdyż wśród zwolenników zmian są zarówno wysokokościelni anglikanie (konserwatyści liturgiczni), ale także niemała część środowiska ewangelikalnego.
Dowodzi tego chociażby założona w tym roku ewangelikalna organizacja o tej samej nazwie, co wspomniany dokument Living in Love and Faith. Ponad 600 ewangelikalnych sygnatariuszy opowiedziało się za zmianami w praktyce duszpasterskiej oraz za inkluzywną teologią wobec osób LGBTQ+ i to z „chrześcijańskiej, ewangelikalnej perspektywy.”
Jeszcze nie małżeństwa
Decyzja o próbnym wprowadzeniu modlitw, proszących Boga o błogosławieństwo dla par jednopłciowych nie oznacza jeszcze decyzji o wprowadzeniu błogosławieństw par homoseksualnych czy małżeństw jednopłciowych w Kościele Anglii, choć nie brakuje głosów również za zmianą w tym aspekcie.
Special services of prayer and dedication asking for God’s blessing for same-sex couples should be introduced on a trial basis, @synod has agreed.
Read more at https://t.co/hnIymFRre1.
— The Church of England (@churchofengland) November 15, 2023
Modlitwy i teksty błogosławieństw opracowano z myślą o parach jednopłciowych, żyjących w nieformalnych i cywilnych związkach, ale także dla singli oraz osób niebinarnych.
Synod zdecydował, że modlitwy zostaną poddane procesowi kanonicznemu jak wszystkie inne formy liturgiczne wprowadzane w Kościele Anglii. Proces ten zakończy się prawdopodobnie w 2025 roku. Niewykluczone jest wcześniejsze zakończenie prac, jednak wszystko zależy od recepcji tekstów modlitewnych w poszczególnych parafiach i diecezjach, a także od wewnętrznej sytuacji Kościoła Anglii.
» Oficjalna witryna Kościoła Anglii poświęcona Living in Love and Faith
» Ekumenizm.pl: W Oksfordzie opublikowano listę Kościołów (nie)przyjaznych LGBTQ+