Królowa i franciszkanin na anglikańskim Synodzie

Fran­cisz­kań­skie kaza­nie na angli­kań­skim Syno­dzie

W swo­im kaza­niu o. Can­ta­la­mes­sa odniósł się do cen­tral­nych prawd wia­ry, będą­cych przed­mio­tem spo­ru w okre­sie Refor­ma­cji, w tym szcze­gól­nie nauki o uspra­wie­dli­wie­niu z łaski przez wia­rę:

- Uspra­wie­dli­wie­nie z wia­ry powin­no być zwia­sto­wa­ne przez cały Kościół z jesz­cze więk­szą mocą niż kie­dy­kol­wiek wcze­śniej. Nie w opo­zy­cji do dobrych uczyn­ków — spra­wa ta już zosta­ła wyja­śnio­na — ale w opo­zy­cji do rosz­cze­nia współ­cze­snych ludzi jako­by mogli się zba­wić dzię­ki swo­jej nauce, tech­no­lo­gii i wypro­du­ko­wa­nej przez czło­wie­ka ducho­wo­ści bez potrze­by Odku­pi­cie­la przy­cho­dzą­ce­go spo­za ludz­ko­ści. Samo­uspra­wie­dli­wie­nie! Jestem prze­ko­na­ny, że gdy­by dziś żył Mar­cin Luter i Tomasz Cran­mer w ten spo­sób zwia­sto­wa­li­by uspra­wie­dli­wie­nie z łaski przez wia­rę.

Kazno­dzie­ja nawią­zał do aktu­al­nej sytu­acji chrze­ści­jan, przy­po­mi­na­jąc, że w wie­lu zakąt­kach świa­tach palo­ne są kościo­ły i zabi­ja­ni ludzie nie dla­te­go, że są kato­li­ka­mi, angli­ka­na­mi, zie­lo­no­świąt­kow­ca­mi, ale dla­te­go, że są chrze­ści­ja­na­mi.

- W ich oczach już jeste­śmy jed­no. Bądź­my rów­nież jed­no w naszych oczach i oczach Bożych — zaape­lo­wał fran­cisz­ka­nin.

Duchow­ny zazna­czył, że Kościół angli­kań­ski ma szcze­gól­ną rolę, gdyż czę­sto okre­ślał się jako dro­ga środ­ka mię­dzy rzym­skim kato­li­cy­zmem a zre­for­mo­wa­nym chrze­ści­jań­stwem.

Od bycia dro­gą środ­ka w sta­tycz­nym zna­cze­niu musi się coraz bar­dziej sta­wać dro­ga środ­ka w dyna­micz­nym sen­sie, wypeł­nia­jąc swo­ją rolę jako pomost mię­dzy Kościo­ła­mi. Moja obec­ność pośród was jako kapła­na Kościo­ła kato­lic­kie­go w warun­kach tak szcze­gól­nych jest zna­kiem tego, że coś w tym rodza­ju wła­śnie się już dzie­je.

Prze­mó­wie­nie Kró­lo­wej

Po litur­gii w Opac­twie West­min­ster­skim, będą­cym oso­bi­stą świą­ty­nią Kró­lo­wej, nastą­pi­ło uro­czy­ste otwar­cie Syno­du Gene­ral­ne­go Kościo­ła Anglii.

Elż­bie­tę II oraz księ­cia Fili­pa przy­wi­tał arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry Justin Welby. W wypeł­nio­nym humo­ry­stycz­ny­mi aneg­do­ta­mi prze­mó­wie­niu Pry­mas Całej Anglii przy­po­mniał nie­ła­twe rela­cje mię­dzy Pań­stwem a Kościo­łem.

Z kolei monar­chi­ni dzię­ku­jąc za powi­ta­nie i potwier­dza­jąc ukon­sty­tu­owa­nie się nowe­go Syno­du Gene­ral­ne­go przy­po­mnia­ła osią­gnię­cie ostat­nie­go Syno­du Gene­ral­ne­go — dopusz­cze­nie kobiet do kon­se­kra­cji bisku­piej. Kró­lo­wa pozy­tyw­nie odno­si­ła się do per­spek­ty­wy świę­ce­nia kobiet na bisku­pów. Kame­ry uchwy­ci­ły w Opac­twie ser­decz­ne przy­wi­ta­nie kró­lo­wej z pierw­szą biskup­ką Kościo­ła Anglii, bp Lib­by Lane.

Elż­bie­ta II wska­za­ła, że nowy Synod będzie się musiał zmie­rzyć z trud­ny­mi spra­wa­mi, z któ­ry­mi zma­ga się Kościół i świat:

W nie­któ­rych z tych spraw ist­nieć będą róż­ne opi­nie (…) Świę­ty Paweł przy­po­mi­na nam, że wszy­scy chrze­ści­ja­nie, jako amba­sa­do­rzy Chry­stu­sa, powo­ła­ni są do służ­by pojed­na­nia. Roz­po­wszech­nia­nie Boże­go Sło­wa i trud­na choć wyna­gra­dza­ją­ca wysił­ki misja na rzecz poko­ju są waż­ny­mi czę­ścia­mi tej służ­by (…) Wspól­nie musi­cie kon­ty­nu­ować pogłę­bia­nie wia­ry, osą­du i życio­we­go doświad­cze­nia jak i cen­ną tra­dy­cję angli­kań­ską jed­no­ści we wspól­no­cie, aby uchwy­cić przy­szłe ścież­ki Kościo­ła Anglii.

Kró­lo­wa przy­po­mnia­ła rów­nież współ­pra­cę eku­me­nicz­ną Kościo­ła Anglii, pod­kre­śla­jąc obec­ność kazno­dziei Domu Papie­skie­go, a tak­że poro­zu­mie­nia Kościo­ła Anglii z Kościo­łem Meto­dy­stycz­nym (tzw. Przy­mie­rze) oraz nie­daw­ną wizy­tę Eku­me­nicz­ne­go Patriar­chy Kon­stan­ty­no­po­la.

Elż­bie­ta II zakoń­czy­ła swo­je prze­mó­wie­nie, życze­nia­mi i zapew­nie­nia­mi o modli­twie, o któ­rą pro­sił wcze­śniej Arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry

Na począt­ku tego nowe­go Syno­du, gdy kła­dzie­cie wasze ręce w ręce Boże, modlę się, sło­wa­mi pie­śni, któ­rą śpie­wa­li­śmy dzi­siej­sze­go ran­ka: „Jego zwy­cię­skie świa­tło niech świe­ci nad nami, otu­li nas, oświe­tla­jąc nasze dro­gi.”